ಪತ್ರ - ೫
----------
ಒಲುಮೆಯ ಮುದ್ದುಗೆ,
ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಕನಸುಗಳು ಬೀಳ್ತವೆ ಕಣೆ, ಎಷ್ಟ್ ಚೆನ್ನಾಗಿರ್ತವೆ ಗೊತ್ತಾ? ನಂಗೆ ಪ್ರಾಣಿಗಳು ಅಂದ್ರೆ ಅಷ್ಟೇನೂ ಅಕ್ಕರೆ ಇಲ್ಲ ಮತ್ತೆ ಚಿಕ್ಕೋನಿದ್ದಾಗ ಅದ್ಯಾವ್ದೋ ಗೌಜಲಕ್ಕಿ ಮರಿನ ಹಿಡ್ಕೊಂಡ್ ಬಂದು ಸಾಕ್ತೀನಿ ಅಂತ ಸಾಯ್ಸಿದ್ದೆ. ಅದೆಲ್ಲೋ ಒಂಟಿಯಾಗಿದೆ ಮುದ್ದಾದ್ ನಾಯಿ ಮರಿ ಅಂತ ಎತ್ಕೊಂಡ್ ಬಂದು ಸಾಕ್ತೀನಿ ಅಂತ ಆಟ ಕಟ್ಟಿ ಎರ್ಡ್ಮೂರ್ ದಿನ ಊಟ ಹಾಕಿ ನಮ್ ದೊಡ್ಡಮ್ಮ ನಂಗೇ ಗೊತ್ತಿಲ್ದಂಗೆ ಅದ್ರು ಕಟ್ಟು ಬಿಚ್ಚಿ ಊರಾಚೆ ಬಿಟ್ಟು ಬಂದಾಗ ಜೋರಾಗಿ ಕಿರ್ಚಾಡಿ ಅತ್ತಿದ್ದೆ. ಮತ್ತೊಂದ್ಸಲ ಊರಲ್ಲಿರೋ ಮನೆಯ ಹಂಚಿನ ಸಂದಿಲಿ ಗೂಡು ಕಟ್ಟಿ ಮೊಟ್ಟೆಯಿಟ್ಟಿದ್ದ ಅದ್ಯಾವುದೋ ಹಕ್ಕಿಯ ಗೂಡನ್ನು ಮೊಟ್ಟೆಗಳ ಸಮೇತ ಎಗರಿಸಿಕೊಂಡು, ಬೆಂಕಿ ಹತ್ರ ಕಾವು ಕೊಟ್ಟು ಮರಿಯಾಗುತ್ತಾ ಅಂತ ಕಾಯ್ತಾ ಕೂತಿದ್ದೆ. ಇನ್ನು ತಿಟ್ಟಲ್ಲಿ ನವಿಲು ಬರ್ತವಂತೆ ಅಂತ ನಮ್ಮೂರ್ ಸತೀಶ ಹೇಳ್ದಾಗ ಅವುಗಳ್ನ ಹಿಡ್ಕೊಂಡ್ ಬಂದ್ ಸಾಕೊಳೋಣ ಅಂತ ಅವುಗಳನ್ನ ಹಿಡಿಯೋಕ್ಹೊಗಿ ತರಚು ಗಾಯಗಳ್ನ ಮಾಡ್ಕೊಂಡಿದ್ದೆ. ಹೀಗೆ ನನ್ ಹುಚ್ಚಾಟಗಳಿಂದ ಮನವರಿಕೆಯಾಗಿದ್ದು, ನಂಗೆ ಪ್ರಾಣಿಗಳನ್ನ ಸಾಕ್ಬೇಕು ಅನ್ನೋ ಆಸೆಗಿಂತ ಅವುಗಳೊಂದಿಗಿನ ಒಡನಾಟದ ಕುತೂಹಲವಿತ್ತೇನೋ, ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ನನ್ ಸೋಮಾರಿತನ ಅವುಗಳನ್ನೆಲ್ಲಾ ನಿಗ್ರಹಿಸಿಬಿಟ್ಟಿದೆ, ನನ್ನ ಚೈತನ್ಯ ಶಕ್ತಿಯಾಗಿ ನೀನೊಬ್ಳಿಲ್ದಿದ್ರೆ, ಬದ್ಕೋದೂ ಬೋರನ್ಸಿರೋದು! :-D
ಈಗ ವಿಷಯಕ್ಕೆ ಬರ್ತೀನಿ ನನ್ ಕನಸಲ್ಲಿ, ನಾವೆಲ್ಲಾ ಇದ್ವಿ. ಅಂದ್ರೆ ನಾನು, ಅಪ್ಪಜಿ, ಮಮ್ಮಿ, ಪ್ರಮೋದ ಮತ್ತೆ ನೀನು. ಮೋಸ್ಟ್ಲಿ ಮದ್ವೆ ಆಗಿತ್ತು ಅನ್ಸುತ್ತೆ. ಇಲ್ದಿದ್ರೆ ನೀನೆಲ್ಲಿ ನಮ್ ಮನೇಲಿರ್ತಿದ್ದೆ. ಆಗ ನಮ್ಗಳ ಜೊತೆ ಒಂದು ಲ್ಯಾಬ್ರಡಾರ್ ನಾಯಿ ಮತ್ತೆ ಬಿಳಿ ಬೆಕ್ಕುಗಳೂ ಇದ್ವು. ನಮ್ಮನೆಲಿ ಪ್ರಾಣಿಗಳನ್ನ ಸಾಕೋಕೆ ಏನಾದ್ರೂ ಕೊಂಕು ತೆಗ್ಯೋ ಮಮ್ಮಿ, ಅಸಡ್ಡೆ ತೋರ್ಸೋ ಅಪ್ಪಜಿ ಎಲ್ರೂ ಆ ಪ್ರಾಣಿಗಳನ್ನ ಸಾಕೊಳೋಕೆ ಹೆಂಗ್ ಒಪ್ಕೊಂಡ್ರು? ನಾನು ಯೋಚ್ನೆ ಮಾಡ್ತೀನಿ ಈಗ.
ನಿಂಗೆ ಇನ್ನೊಂದ್ ಅಚ್ಚರಿ ವಿಷ್ಯ ಹೇಳ್ಬೇಕು, ಆ ನಾಯಿ ಮತ್ತು ಬೆಕ್ಕುಗಳು ನೀನವತ್ತು ಬೆಳದಿಂಗಳ ರಾತ್ರಿಲಿ ನನ್ ಮಡಿಲಲ್ಲಿ ತಲೆಯಿಟ್ಟು ಹೇಳಿದ್ಯಲ್ಲಾ? ನಿಮ್ ಪಕ್ಕದ್ ಮನೆಯಿಂದ ಕಾಣೆಯಾಗಿವೆ ನಾಯಿ, ಬೆಕ್ಕು ಅಂತ.. ಥೇಟ್ ಹಾಗೇ ಇದ್ವು. ಮೋಸ್ಟ್ಲಿ ನಿನ್ಗೆ ಅದೆಲ್ಲಾ ಇಷ್ಟ ಅಂತನೇ ಮನೆಯವ್ರೆಲ್ಲಾ ಸಾಕೋಕೆ ಒಪ್ಕೊಂಡಿರ್ಬೇಕಲ್ವಾ ಮುದ್ದು? ನೋಡಿದ್ಯಾ ನಮ್ಮನೆ ಅಂದ್ರೆ ಹೀಗೆ, ಯಾವುದೇ ವಿಷಯ ತಗೊಂಡ್ರೂ ಮೂರ್ ಮೂರ್ ದಿಕ್ಕಲ್ಲಿ ಯೋಚ್ನೆ ಮಾಡ್ತೀವಿ. ಪ್ರೀತಿ ವಿಷ್ಯ ಬಂದ್ರೆ ಮಾತ್ರ ಒಂದೇ ಮಂತ್ರ, ಒಂದೇ ದಿಕ್ಕು. ಈ ದಿನ ನಿನ್ಗೊಂದು ಪ್ರಾಮಿಸ್ ಮಾಡ್ತಿದ್ದೀನಿ, ಪ್ರಪಂಚದ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನೆಲ್ಲಾ ನಿನ್ನ ಮಡಿಲಿಗೆ ಸುರಿಯುವ ನಾನು, ನನ್ನ ಜಗತ್ತಿಗೆ ನಿನ್ನ ರಾಣಿಯಾಗುಸ್ತೀನಿ, ನಿನ್ನ ಪುಟ್ಟ ಜಗತ್ತೊಳಗೆ ನನ್ನನ್ನೊಂದು ಭಾಗವಾಗಿಸ್ಕೋತೀಯಾ? :-)
ಎಂದಿಗೂ ನಿನ್ನವನೇ ಆದ,
ಪ್ರಸಾದ್ (ನಿನ್ನ ಮೈಸೂರು)
No comments:
Post a Comment