ಮಂಜಿನ ಹನಿಯಲ್ಲಿ ಒಮ್ಮೆ ಮಿಂದು ಹೋದುವರು

Saturday 7 June 2014

ಕ್ಷಮಿಸು, ಏನೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದಂತಿದ್ದೇನೆ!


ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿದೆ,
ನಿನ್ನ ಮುಂದೆ ಬಾಗಿ ನಮಿಸಿ
ಕಣ್ಣೀರ್ಗರೆದರೂ ತೊಳೆಯಲಾರದ
ಪಾಪ ಹೊತ್ತುಕೊಂಡಿದ್ದೇವೆಂದು!
ಸೆರಗೆಳೆದು, ಹರಿದು ತಿನ್ನಲು ಬಂದ
ಕಿರುಬಗಳನ್ನೆಷ್ಟು ಸಲ
ಸಹಿಸಿದ್ದೀಯೋ, ಕ್ಷಮಿಸಿದ್ದೀಯೋ...
ನೆನಸಿಕೊಂಡಾಗೆಲ್ಲ ನಿರ್ವೀರ್ಯನಾಗುತ್ತೇನೆ,
ನಿರುತ್ತರನಾಗುತ್ತೇನೆ,
ಮಾತಾಗದ ದಾರಿ ಹುಡುಕುತ್ತೇನೆ;
ಸಹಿಸಲಾಗದೆ ತಣ್ಣಗೆ ಉರಿಯುತ್ತೇನೆ!

ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿದೆ,
ತಾನೇ ಉರಿದು ಬೆಳಕಾಗುವ ದೀಪದ
ಬತ್ತಿ ಚಿವುಟಿ, ಮೇಲೆತ್ತದೆ,
ಎಣ್ಣೆ ನೆನೆಸದೆ ಕತ್ತಲಾಗಿಸುತ್ತಿದ್ದೇವೆಂದು;
ಮೈಯ ತೆವಲು ತಣಿಸಿಕೊಳುವ
ಆಸೆಗೆ, ನಾಲಿಗೆ ಚಾಚಿ
ಪ್ರೀತಿ, ಅಂತಃಕರಣ,
ಮನುಷ್ಯತ್ವಗಳಿಗೆ ಎಳ್ಳುನೀರು
ಬಿಟ್ಟು ರಕ್ಷಿಸುವ ಸೋಗು ಹಾಕಿ
ಸುಮ್ಮನೆ ಕೂತಿದ್ದೇವೆಂದು!
ನಿನ್ನದೆ ಉಸಿರು ಪಡೆದು,
ನಿನ್ನ ಉಸಿರುಗಟ್ಟಿಸುತ್ತಿದ್ದೇವೆಂದು!

ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿದೆ,
ಸಹನೆಯೂ, ಶೀಲೆಯೂ ಆದ ನೀನು,
ಅಂಬೆಯೂ, ಚಂಡಿಯೂ ಎಂದು;
ಮಡದಿಯೂ, ಮಗಳೂ ಆದ ನೀನು,
ಸಿಡಿಲೂ, ಗುಡುಗೂ ಎಂದು;
ಗೆಳತಿಯೂ, ಸೆಳೆತವೂ ಆದ ನೀನು,
ನೆರೆ ಹತ್ತಿ ಧರೆ ನಿರ್ನಾಮ
ಮಾಡಿಬಿಡಬಹುದಾದ ನದಿಯೂ ಎಂದು!
ಎಲ್ಲವನ್ನೂ, ಏನನ್ನೂ
ಸರಿಪಡಿಸಲಾಗದ ಅಸಹಾಯಕತೆಗೆ,
ಏನೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದವನಂತಿದ್ದೇನೆ,
ಕ್ಷಮಿಸು, ಏನೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದಂತಿದ್ದೇನೆ!

--> ಮಂಜಿನ ಹನಿ

ಚಿತ್ರಕೃಪೆ: ಗೂಗಲ್ ಅಂತರ್ಜಾಲ

4 comments:

  1. ಶಾಂತತೆಯೇ ಮೈವೆತ್ತಂತೆ ಮಾತೃ ಹೃದಯೀ ಆಗಬಲ್ಲ ಆಕೆ ಒಂದೊಮ್ಮೆಲೆ ರುಧ್ರಿಯೂ ಆಗಿ ಸಂಹಾರಕಿಯೂ ಆಗಬಲ್ಲ ಶಕ್ತಿವಂತೆ.
    ಒಳ್ಳೆಯ ಮಾರ್ಮಿಕ ಕವನ.

    ReplyDelete
  2. >>
    ಸಹನೆಯೂ, ಶೀಲೆಯೂ ಆದ ನೀನು,
    ಅಂಬೆಯೂ, ಚಂಡಿಯೂ ಎಂದು;
    ಮಡದಿಯೂ, ಮಗಳೂ ಆದ ನೀನು,
    ಸಿಡಿಲೂ, ಗುಡುಗೂ ಎಂದು;
    ಗೆಳತಿಯೂ, ಸೆಳೆತವೂ ಆದ ನೀನು,
    ನೆರೆ ಹತ್ತಿ ಧರೆ ನಿರ್ನಾಮ
    ಮಾಡಿಬಿಡಬಹುದಾದ ನದಿಯೂ ಎಂದು!
    << Super prasad..

    ReplyDelete