ಏಕಾಂತ

ಇಂದು ಏಕಾಂತವೇಕೋ ಇಷ್ಟವಾಗುತ್ತಿದೆ,
ಸುಖ ಕೊಡುವುದೆಂದು ಬಯಸಿದುದೆಲ್ಲ
ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗಿದ್ದರಿಂದಲೇನೋ...
ಮನಸ್ಸಿನ ಸಂತೋಷಕ್ಕೆಂದು ಪ್ರೀತಿಸಿದೆ,
ಪ್ರೀತಿಸಿದಾಕೆ ಪ್ರೀತಿ ಮರೆತಳು...
ಬೇಸರ ತಣಿಯಲೆಂದು ಸ್ನೇಹ ಬಯಸಿದೆ,
ಸ್ನೇಹಿತರು ಸ್ನೇಹದ ಅರ್ಥ ಮರೆತರು...
ರಕ್ತ ಸಂಬಂಧಗಳಾದರು ಕೈ ಹಿಡಿಯತ್ತವೆಂದುಕೊಂಡೆ,
ಸಂಬಂಧಿಗಳು ಅಲ್ಪ ಮನಸ್ಸಿನವರು...
ಈ ಏಕಾಂತ ನಾನೇ ಬಯಸಿ ಪಡೆದದ್ದಲ್ಲ,
ಪ್ರೀತಿಯ, ಸ್ನೆಹದ, ಸಂಬಂಧಿಗಳ ಪ್ರೀತಿಯ ಕೊಡುಗೆ,
ಆದರೂ ಏಕಾಂತವೇಕೋ ಇಂದು ಇಷ್ಟವಾಗುತ್ತಿದೆ...

ಕೇಳಿದ್ದೆ, ಓದಿದ್ದೆ ಏಕಾಂತ ಹುಟ್ಟಿಸಬಹುದು
ಒಬ್ಬ ಬಂಡುಕೋರನನ್ನೋ, ಒಬ್ಬ ಅಪರಾಧಿಯನ್ನೋ,
ಒಬ್ಬ ಅಸಹಾಯಕನನ್ನೋ, ಒಬ್ಬ ಸಮಾಜ ವಿರೋಧಿಯನ್ನೋ...
ಆದರೆ ಏಕಾಂತ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿಸಿದ್ದು ಒಬ್ಬ ಮನುಷ್ಯನನ್ನು...
ನಾನು ಎಲ್ಲರಿಂದಲೂ ಬಯಸಿದೆ,
ಪ್ರಿಯತಮೆಯಿಂದ ನಿಷ್ಕಲ್ಮಶ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು,
ಸ್ನೆಹಿತರಿಂದ ಸ್ನೇಹದ ಆಸರೆಯನ್ನು,
ಸಂಬಂಧಿಕರಿಂದ ಸಂಬಂಧಗಳ ಆಪ್ಯಾಯಮಾನಥೆಯನ್ನೂ...

ಏಕಾಂತ ನನ್ನಲ್ಲೂ ಹುಟ್ಟಿಸಿದೆ ಒಂದು ಪ್ರಶ್ನೆಯನ್ನು,
ಇದನ್ನೆಲ್ಲ ಬಯಸುವ ಮುನ್ನ ನಾ
ಅವರಿಗಾಗಿ ಕೊಟ್ಟ ಕಾಣಿಕೆ ಏನು...
ನಾವು ಹುಲು ಮಾನವರು ನಮ್ಮ ಜೀವನವನ್ನೇ
ಕಳೆಯುತ್ತೇವೆ ಕೇವಲ ಈ ನಿರೀಕ್ಷೆ, ಬಯಕೆಗಲಲ್ಲೆ...
ಆದರೆ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ, ಆದರ್ಶದ ಪ್ರತೀಕವಾಗಿ
ಬದುಕುತ್ತಿದ್ದೇವೆಂಬ ಅಹಂಭಾವ...

ತ್ಯಾಗದ ಅರ್ಥ ತಿಳಿಯದ ಹೊರತು ಎಲ್ಲಿಯ ಆದರ್ಶ
ಅರ್ಪಣೆಯ ಪರಮಾರ್ಥ ತಿಳಿಯದ
ಹೊರತು ಎಲ್ಲಿಯ ಜೀವನ...
ನಿರೀಕ್ಷೆ, ಬಯಕೆಗಳನ್ನು ತ್ಯಜಿಸುವುದಲ್ಲವೇ
ಜೀವನದ ನಿಜವಾದ ಸಾರ್ಥಕತೆ,
ನಿಸ್ವರ್ಥತೆಯಲ್ಲಲ್ಲವೆ ಜೀವನದ ನಿಜವಾದ ಪರಮಾರ್ಥ...
ಇಷ್ಟೆಲ್ಲವನ್ನು ತಿಳಿಸಿದ ಏಕಾಂತವೇ ನಿನಗಿದೋ ಪ್ರಣಾಮ
ಜೀವನದ ಸಾರ್ಥಕತೆಯ ಅರ್ಥಮಾಡಿಸಿ
ಪರಮಾರ್ಥದಲ್ಲಿ ಮನುಷ್ಯತ್ವವನ್ನು ಗುರುತಿಸಿದ್ದರಿಂದಲೇ
ಇಂದು ಈ ಏಕಾಂತವೇಕೋ ನನಗೆ ಇಷ್ಟವಾಗುತ್ತಿದೆ...

- ಪ್ರಸಾದ್.ಡಿ.ವಿ.