ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿದೆ,
ನಿನ್ನ ಮುಂದೆ ಬಾಗಿ ನಮಿಸಿ
ಕಣ್ಣೀರ್ಗರೆದರೂ ತೊಳೆಯಲಾರದ
ಪಾಪ ಹೊತ್ತುಕೊಂಡಿದ್ದೇವೆಂದು!
ಸೆರಗೆಳೆದು, ಹರಿದು ತಿನ್ನಲು ಬಂದ
ಕಿರುಬಗಳನ್ನೆಷ್ಟು ಸಲ
ಸಹಿಸಿದ್ದೀಯೋ, ಕ್ಷಮಿಸಿದ್ದೀಯೋ...
ನೆನಸಿಕೊಂಡಾಗೆಲ್ಲ ನಿರ್ವೀರ್ಯನಾಗುತ್ತೇನೆ,
ನಿರುತ್ತರನಾಗುತ್ತೇನೆ,
ಮಾತಾಗದ ದಾರಿ ಹುಡುಕುತ್ತೇನೆ;
ಸಹಿಸಲಾಗದೆ ತಣ್ಣಗೆ ಉರಿಯುತ್ತೇನೆ!
ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿದೆ,
ತಾನೇ ಉರಿದು ಬೆಳಕಾಗುವ ದೀಪದ
ಬತ್ತಿ ಚಿವುಟಿ, ಮೇಲೆತ್ತದೆ,
ಎಣ್ಣೆ ನೆನೆಸದೆ ಕತ್ತಲಾಗಿಸುತ್ತಿದ್ದೇವೆಂದು;
ಮೈಯ ತೆವಲು ತಣಿಸಿಕೊಳುವ
ಆಸೆಗೆ, ನಾಲಿಗೆ ಚಾಚಿ
ಪ್ರೀತಿ, ಅಂತಃಕರಣ,
ಮನುಷ್ಯತ್ವಗಳಿಗೆ ಎಳ್ಳುನೀರು
ಬಿಟ್ಟು ರಕ್ಷಿಸುವ ಸೋಗು ಹಾಕಿ
ಸುಮ್ಮನೆ ಕೂತಿದ್ದೇವೆಂದು!
ನಿನ್ನದೆ ಉಸಿರು ಪಡೆದು,
ನಿನ್ನ ಉಸಿರುಗಟ್ಟಿಸುತ್ತಿದ್ದೇವೆಂದು!
ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿದೆ,
ಸಹನೆಯೂ, ಶೀಲೆಯೂ ಆದ ನೀನು,
ಅಂಬೆಯೂ, ಚಂಡಿಯೂ ಎಂದು;
ಮಡದಿಯೂ, ಮಗಳೂ ಆದ ನೀನು,
ಸಿಡಿಲೂ, ಗುಡುಗೂ ಎಂದು;
ಗೆಳತಿಯೂ, ಸೆಳೆತವೂ ಆದ ನೀನು,
ನೆರೆ ಹತ್ತಿ ಧರೆ ನಿರ್ನಾಮ
ಮಾಡಿಬಿಡಬಹುದಾದ ನದಿಯೂ ಎಂದು!
ಎಲ್ಲವನ್ನೂ, ಏನನ್ನೂ
ಸರಿಪಡಿಸಲಾಗದ ಅಸಹಾಯಕತೆಗೆ,
ಏನೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದವನಂತಿದ್ದೇನೆ,
ಕ್ಷಮಿಸು, ಏನೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದಂತಿದ್ದೇನೆ!
--> ಮಂಜಿನ ಹನಿ
ಚಿತ್ರಕೃಪೆ: ಗೂಗಲ್ ಅಂತರ್ಜಾಲ
ಶಾಂತತೆಯೇ ಮೈವೆತ್ತಂತೆ ಮಾತೃ ಹೃದಯೀ ಆಗಬಲ್ಲ ಆಕೆ ಒಂದೊಮ್ಮೆಲೆ ರುಧ್ರಿಯೂ ಆಗಿ ಸಂಹಾರಕಿಯೂ ಆಗಬಲ್ಲ ಶಕ್ತಿವಂತೆ.
ReplyDeleteಒಳ್ಳೆಯ ಮಾರ್ಮಿಕ ಕವನ.
Chennagide kavithe...
ReplyDeletenice
ReplyDelete>>
ReplyDeleteಸಹನೆಯೂ, ಶೀಲೆಯೂ ಆದ ನೀನು,
ಅಂಬೆಯೂ, ಚಂಡಿಯೂ ಎಂದು;
ಮಡದಿಯೂ, ಮಗಳೂ ಆದ ನೀನು,
ಸಿಡಿಲೂ, ಗುಡುಗೂ ಎಂದು;
ಗೆಳತಿಯೂ, ಸೆಳೆತವೂ ಆದ ನೀನು,
ನೆರೆ ಹತ್ತಿ ಧರೆ ನಿರ್ನಾಮ
ಮಾಡಿಬಿಡಬಹುದಾದ ನದಿಯೂ ಎಂದು!
<< Super prasad..